لوله تراشه باید استریل، یک بار مصرف و از جنس پلی وینیل کلرید شفاف با یک علامت رادیواپاک باشد.  در  بخش دیستال لوله تراشه ممکن است منفذی  تحت عنوان « چشم مورفی» در دیواره  جانبی وجود  داشته  باشد  که احتمال آتکلتازی درلوب فوقانی راست را کاهش می دهد.  چشم  مورفی همچنین  احتمال  انسداد کامل لوله  تراشه راکم  می کند و در شرایطی که سوراخ دیستال  آن بسته شود تهویه را ممکن می سازد.  لوله  تراشه  باید  شاخص طول لوله  نیز داشته  باشد( به سانتی متر) که  به عنوان  مرجع  در هنگام قرار دهی  لوله  و برای  تشخیص  لوله  گذاری  داخل  نایژه استفاده  شود . یک  نشانگر  برای  تارهای  صوتی  نیز  در سطح  گلوت  وجود  دارد  که  مشخص می  سازد  نوک لوله  تراشه  در  نیمه راه تراشه قرارگرفته  است.

یک  لوله تراشه دارای کاف  باید  از کاف نوع  کم فشار و پر حجم  در بچه های 8 تا 10 سال  و بزرگتر داشته  باشد  و در سنین کمتر  از  آن  بعلت  آنکه  باریکترین جای نای در  محاذات  غضروف کریکویید  است  خود  به عنوان  یک  کاف فیزیولوژیک  عمل  می کند. اگر کاف  وجود  داشته  باشد  مقداری از پر شدگی کافی است  که  نشت  هوا  در هنگام  تهویه  با فشار  مثبت به فشار مثبت 20 تا  30 سانتی متر آب  به میزان  حد اقل  شنیده  شود و همین  میزان  فشار   در لوله  از نوع  بدون  کاف نیز  برای ایجاد نشت کم  هوا لازم  است  .  عدم  وجود  نشت  هوا  نشانه آن  است که  کاف  بیش از حد  پر شده است ، یا لوله  تراشه  خیلی بزرگ اتنخاب  شده است  و یا  در اطراف  لوله  اسپاسم  حنجره  اتفاق افتاده است . این  حالات  منجر به  فشار  بیش از حد  به  بافتهای اطراف می شود   در حالیکه  اگر لوله  گذاری موفق،  مشکل  باشد،  حتی اگر لوله ای با اندازه  بزرگ  و محکم  در داخل تراشه قرار  گرفته آن لوله  را  نباید تا زمانی  که  وضعیت  بیمار  تثبیت  شود از محل  خارج کرد  .

 لوله  تراشه  با قطر   داخلی 5/3 – 3 میلی متر  برای نوزادان  رسیده و شیرخوار کوچک مناسب  است و لوله 4 برای سال  اول  زندگی ، و 5 برای سال  دوم  مناسب هستند  . یک راه  ساده  برای تضمین  اندازه  مناسب به صورت  چشمی ، انتخاب  اندازه  لوله معادل  انگشت  کوچک  بچه  است . روش  ها  و فرمولهای بسیاری برای تخمین  اندازه  صحیح  لوله  به کار رفته اند  . 

در یکی از این  فرمول ها ( که  برای بچه های بزرگتر از 2 سال  استفاده  می شود  )  اندازه  لوله  تراشه  به شکل  زیر  محاسبه  می شود :  

4 + سن ( به سال )  = قطر  داخلی لوله  تراشه
         4

یک  روش جایگزین  انتخاب لوله  تراشه  بر اساس قد بیمار است که  دقیق تر از روش های مبنی بر سن  هستند.  نوارهای  احیاء براساس قد  هستند  . ولی کلیه  این  روشها  تنها  تخمین  هستند .  لوله های 5/0 میلی متر کوچکتر و بزرگتر از میزان  مورد  تخمین  باید  حاضر  باشند  و  اندازه  مورد  توصیه  لوله  تراشه  در جدول  آمده اند.

میزان  طولی که  لوله  باید داخل  برده  شود  (براساس لبه  دهان تا ناحیه میانی تراشه ) برای بچه های بزرگتر از 2 سال به طور تخمینی با افزودن نصف سن بیمار به عدد ثابت دوازده مشخص می شود .
12 + سن ( برحسب سال ) = طولی از لوله که لازم است داخل برود 
                2

  استفاده از این فرمول عموما منجر به قرارگیری لوله در ناحیه بالاتراز کارینا میشود . به طور جایگزین فاصله قرارگیری (به سانتی متر) را می توان با ضرب کردن مقدار قطر داخلی لوله در عدد 3 بدست اورد .

روش زیر هم جهت تخمین اندازه لوله تراشه می باشد:

- نوزاد پره مچور با وزن کیلو گرم 2تا 5/1 لوله تراشه 3
- نوزاد تا 3 ماهگی با وزن 3 تا 6 کیلوگرم لوله تراشه 5/3
- کودک 6 تا 12 ماه با وزن 7 تا 10 کیلوگرم لوله تراشه 4
-کودک 2 ساله با وزن 12 کیلوگرم لوله تراشه 5
- کودک 4 ساله با وزن 16 کیلوگرم لوله تراشه 5/5
- کودک 6 ساله با وزن 20 کیلوگرم لوله تراشه 6
-کودک 8 ساله با وزن 25 کیلوگرم لوله تراشه 5/6
-کودک 10 ساله با وزن 34 کیلوگرم لوله تراشه 5/6  کافدار
-کودک 12 ساله با وزن 40 کیلوگرم لوله تراشه 7-5/6 کافدار
- کودک 14 ساله با وزن 50 کیلوگرم لوله تراشه 7 کافدار

http://www.ali-kavosi.blogfa.com/post/19